دشمنان انقلاب با چه ابزاري مي توانند به اين اهداف استعماري كه ما امروزه نام آن را جنگ نرم گذاشته ايم دست يابند؟

 

يادتان مي آيد كه مردم در تظاهرات چه شعار با معنايي مي دادند؟ استقلال، آزادي، جمهوري اسلامي . اين نشانة اين است كه يك ملت مي خواهد مستقل باشد. مي خواهد از نظر سياسي خودش براي خودش تصميم بگيرد ، از نظر علمي خودش براي خودش طرح ريزي كند، خودش براي اقتصاد خودش نظر بدهد و بالاتراز همة اينها مي خواهد استقلال فرهنگي ، فكري و مكتبي خود را به دست آورد و خودش براي خودش فكر كند و فرهنگ بسازد.

 

بي شك در ميان انواع گوناگون استعمار، خطرناكتر از همه، استعمار فرهنگي است . مگر ممكن است ملتي را از نظر اقتصادي و سياسي استعمار بكنند، بدون آنكه قبلاً او را استعمار فكري كرده باشند. براي بهره كشي از فرد بايد شخصيت فكري او را سلب كنند، او را به آنچه مال خودش است بدبين كنند و در عوض، او را شيفتة هر آنچه كه از ناحية استعمارگر عرضه مي شود، بسازند. بايد در مردم حالتي به نام تجدد زدگي به وجود بياورند، به طوري كه از آداب و رسوم خودشان متنفر بشوند اما از آداب و رسوم بيگانه خوششان بيايد… بي اعتقاد كردن مردم به فرهنگ خودشان و تاريخ خودشان، شرط اصلي اين موفقيت است . استعمار دقيقاً تشخيص داده و تجربه كرده است كه فرهنگي كه مردم مسلمان به آن تكيه مي كنند و ايدئولوژي كه به آن مي نازند، فرهنگ و ايدئولوژي اسلامي است، باقي همه حرف است و از چهار ديوار كنفرانس ها و جشنواره ها و كنگره ها و سمينارها هرگز بيرون نمي رود و به متن توده نفوذ نمي يابد. پس مردم از آن اعتقاد و از آن ايمان و از آن اعتماد و حسن ظن بايد تخليه شوند تا آماده ساخته شدن طبق الگوهاي غربي گردند. براي بدبين كردن مردم به آن فرهنگ و آن ايدئولوژي و پيام آوران آنها چه بهتر كه به نسل جديد چنين وانمود شود كه مردمي كه شما مي پنداريد رسالت نجات و رهايي و رهبري بشريت به سعادت را داشتند و به اين نام به كشورهاي ديگر حمله ميبردند و رژيم هاي را سرنگون مي كردند، خود به وحشيانه ترين كارها دست زده اند. ( برگرفته از كتاب خدمات متقابل اسلام و ايرانيان از شهيد مطهري)