خوشا آن قلبی که لبریز محبت خداست و غریبه ها در آن جایی ندارند . در لسان عرفا بسیار به چشم می خورد که قلب سوخته ، سند بندگی و عاشقی است . شهید چمران در این باره می فرماید :

« اگر خدای بزرگ از من سندی بطلبد ، قلبم را ارایه خواهم کرد . اگر محصول عمرم را بطلبد ،اشک را تقدیم خواهم کرد.

خدایا تو مرا اشک کرده ای که همچون باران بر نمک زار انسان ببارم . تو مرا فریاد کرده ای که همچو رعد در میان توفان حوادث بغرم »

به فرموده امام صادق ( علیه السلام ) :

                 « القلب حرم الله »

                    قلب حریم خداست (بحار الانوار ، ج70، ص25)

اگرما این کشتزار دل را به شایستگی نگا هبانی کنیم و نگذاریم علف های هرز در آن بروید تلاش ما ارزش می یابد و ما را به اوج آسمان ها می برد ، انوار غیب در دل هایمان می جوشد و به ثمر می نشیند .

                  امام صادق ، آن بحر حقایق

                                           چنین در وصف دل بوده است ناطق

                 که دل تنها حرم باشد خدا را 

                                            پس اندر وی مده جا ما سوا را

               بود این نقطه تخم رستگاری

                                           که باید در ضمیر جان بکاری

              سپس در حفظ وی کن دیده بانی

                                            که تا گردد زمینت آسمانی 

                                                        ( دیوان آیت الله حسن زاده آملی )

خداوند متعال در قرآن کریم خطاب به رسول اکرم ( صل الله علیه و آله و سلم ) می فرماید :

     « ان فی ذلک لذکری لمن کان له قلب او القی السمع و هو شهید »

           همانا در این عقوبت ها عبرتی است برای آن کسی که اهل اندیشه است ، یا گوش دل فرا دهد در حالی که قلبش حاضر باشد . ( سوره ق،آیه 37)

همان قلبی که شهید چمران در وصفش می گوید :

« ای اشک مقدس ،ای عصاره ی حیات ، ای ندای قلب های شکسته ،ای سرور فرشتگان ، ای سکونت طوفان ها ، ای آرامش قلب ، ای نسیم عشق ، ای پیام هستی ، ای زیبایی ، ای عظمت ! من حیات خود را مدیون توام ؛ من وجود خود را از تو یافته ام واکنون سرنوشت خود را به دست تو سپرده ام . »

این همه سخن در قدر شناسی از اشک نابی است که امام باقر ( علیه السلام ) درباره آن فرمود:

« هیچ قطره ای نزد خدا محبوب تر نیست از قطره اشکی که از خوف خدا در تاریکی های دل شب از چشم بنده سالکی جاری شود » ( بحارالانوار ، ج100، ص14)

خداوند لطیف ، آن گاه که ما را اشک آلود و شکسته دل بیند ، به اسم « یا لطیف »در ما تجلی می کند پس:

                      بباراز دیدگانم نم نم ای اشک

                                              نشین بر شوره زارم کم کم ای اشک

                       چواسماعیل زن پایی که جوشد

                                                زخاکستان قلبم زمزم ای اشک

و آن گاه که به عشق الهی دلگرم شدیم در میدان نبرد با دشمنان بیرونی هم برنده خواهیم شد تا بدان جا که : « اگر کاسه سرت را به دست خدا دادی و دندان هایت را به هم فشردی از او نیز نیرو تزریق می شود . در نتیجه در میدان مبارزه خواهی درخشید .  » ( نهج البلاغه ، خطبه 11)