به راستی جایگاه و تاثیر ایثار در نظام آموزش عالی چیست ؟ آیا روحیه ایثار گری در نظام آموزش عالی موجب عقب گرد است وسکون رابه همراه می آورد ؟ ! و یا اینکه برعکس ، باعث افزایش تحرک و رشد مضاعف می شود ؟

پس از جنگ تحمیلی ، هرگاه سخن از ایثار به میان می آید ، ذهن ها به سمت میدان های نبرد و جبهه های دفاع مقدس سوق داده می شود . به راستی دلیل این امر چیست ؟

شاید علت پیوند خوردن دو واژه « دفاع مقدس » و « ایثار » در اصل این است که دفاع مقدس به عنوان نمادو مظهر ایثار و ایثار گری متجلی شد و صفت ایثار یکی از موارد غیر قابل فهم برای دشمنان انقلاب ، از دوران دفاع مقدس بود .

هر چند که شکل و ساختار جنگ به کلی تغییر کرده ، اما حقیقت این است که فقط ابزار فیزیکی و تمرکز مکا نی جنگ تغییر کرده است . ابزار جنگ از ابزار های نظامی ، به ابزار های فر هنگی ، فکری ، اعتقادی ، سیاسی ، اقتصادی ، رسانه ای و … تبدیل شده و به جای اینکه جنگ در قسمت هایی از مرزهایمان متمرکز باشد ، به داخل کشور کشیده شده و د رهر نقطه ای که فکر کنیم پدیدار شده است .

بدیهی است همانطور که در زمان جنگ ارتش ، به تنهایی و بدون حضور نیروهای بسیجی و کمک های مردمی نمی توانست جنگ را اداره کند ، امروز هم به طریقه اولی ، بدون حضور خود جوش ، داوطلبانه و ایثار گرانه جوانانی مومن و معتقد در عرصه های مختلف اداری ،سیاسی ، فکری ،اعتقادی ،علمی ، رسانه ای ، فرهنگی ، و … پیروزی جبهه اسلام در این جنگ همه جانبه و نابرابر مورد تردید خواهد بود . بدیهی است همانگونه که در جنگ سخت ( دفاع مقدس ) افرادی در جایگاه فرمانده و افرادی در جایگاه افسران جوان و سربازان این جبهه قرار گیرند . آن دسته از علمای دین ، اساتید دانشگاه و نخبگانی که دلشان برای انقلاب اسلامی و ارزش های آن می تپد ، باید با تمام توانشان با بسیج کردن طلاب ، دانش جویان ، دانش آموزان و سایر جوانان پذیرنده ارزش های انقلاب ، جبهه جناح اسلام را تشکیل داده و با سازماندهی ، هدایت و کنترل آن ها نقش خود را در جایگاه فرماندهی ایفا کنند .

آری شهادت ،انفاق در حال شدت و احتیاج ، تلاش بی اجر و مزد در عرصه علمی و فرهنگی ، ایثار در عرصه های اجرایی و مدیریتی نظیر ، ایثار اقتصادی در مدیریت ، ایثار در ساعات کاری ، ایثار از سایر علاقه ها و توانایی های خود ، ایثار از رای و نظر خود جهت ایجاد وحدت رویه در مجموعه ، ایثار از محبوبیت خود ، ایثار از حق خود برای اهداف عالی مجموعه ، ایثار از پیشینه خو د ، ایثار در عرصه علمی – پژو هشی و نقش آن در مدیریت جامعه ، ایثار از خواب و تفریح و ایثار از خانواده ، تاسیس بسیج سازندگی و برگزاری اردو های جهادی توسط دانشگاه ها و طرح های تبلیغی روحانیت ، نمونه هایی از مصادیق ایثار در مدیریت امروز است .

تبلور ایثار موانعی دارد که ازجمله موانع درونی آن می توان به مواردی همچون ، اسارت دنیا و زینت آن ، خود خواهی و بخل ، غرور و تکبر اشاره نمود . از جمله موانع بیرونی ایثار می توان به تبلیغات سوء دشمنان اشاره کرد .

موضوعاتی که می توان ایثار را در وجود فرد تقویت کند ، صفاتی مثل آزادگی و تواضع است . این که انسان در عین خوب بودن همه را ازخود بهتر بداند و در عین زندگی در دنیا به هیچ چیز وابسته نشود و به عبارتی وارد استخر شود ، اما خیس نشود . پس تنها کسی می تواند ایثار کند که هنرمند باشد . یعنی اینقدر هنرمند باشد که وارد دنیا شود ،اما به دنیا آلوده نشود . آن کسی که اسیر عمق شده است ،ایثار برایش بی معناست . پس اسارت و ایثار با هم کنار نمی آیند ، اما آن کسی که اسیر نفس نشده و دنیا با تمام زینتش نتوانسته او را اسیر کند ، در جنگ به راحتی جانش را ایثار می کند ، او پرنده سبک بالی است که با زنجیره های تعلقات و هواهای نفسانی اسیر عمق نیست . او آزاد از هر تعلقی است و اصلا به لحاظ شوقش ایثار می کند ، زیرا با تمام وجود دوست دارد هر چه زودتر از عمق رخت بربندد و با فناء خویش ، بقاء یار را خواهان شود . او به لحاظ تسلیم و تواضعش در برابر امام « علیه السلام » با اشتیاق می گوید : ای امام ! من نباشم تا تو باشی .

نتیجه این که ، مقدس ترین ایثار ، ایثاری است که در راه عقیده ای مقدس و برای زنده نگه داشتن ، ترویج واحیای آن عقیده باشد نمونه و مصداق بارز این موضوع امام حسین « علیه السلام » و یاران با وفای ایشان – این طوطیان باغ کربلا – هستند . ایشان به ما این درس را دادند که اگر می خواهید به آرمان های بلندتان برسید ، باید از همه چیزتان برای خدا بگذرید و چه زیباست این ایثاری که انسان برای خدا از تمام دارایی هایش بگذرد و برود .