شما هم حتماً شنيد ه ايد كه وهابيان توسل را شرك يا بدعت مي انگارند . ما در اين گفتار، در پي پاسخ با اين شبهه بي اساس وهابيان هستيم . “توسل“ موجود گرانمايه اي را جهت نيل به مقام قرب الهي ، بين خود و خدا وسيله قرار دادن است. ابن منظور در لسان العرب مي گويد: “توسل اليه بكذا ، تقرب اليه بحرمه آصره تعطفه عليه.“ با فلان موجود به وي متوسل شد يعني: به وسيله احترام و مقام آنچه نظر او را جلب مي كند، به وي نزديك گرديد. قرآن مجيد مي فرمايد:

“يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في‏ سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون“

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از خدا پروا كنيد و به او [توسل و] تقرب جوييد و در راهش جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد

جوهري در صحاح اللغه، وسيله را اين گونه تعريف مي كند:

” الوسيلة ما يتقرب به الي الغير". وسيله عبارت است از آنچه با آن به ديگري تقرب  مي جوييم. بنابراين ، موجود ارزشمندي كه به او متوسل مي شويم ، گاهي اعمال شايسته و پرستش خالصانه خداوند است كه به عنوان وسيله نيرومندي ما را به پروردگار جهان نزديك مي سازد و گاه يك انسان برومند كه در نزد خداي بزرگ ، از مقام و احترا م ويژه اي برخوردار است.

اقسام توسل

توسل را مي توان به سه قسم نمود:

1- توسل به اعمال صالح چنان كه جلال الدين سيوطي در ذيل آيه شريفه وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ چنين روايت كرده : “عن قتاده في قوله تعالي (وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ) قال تقربوا الي الله بطاعته و العمل بما يرضيه. قتاده در مورد آيه وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ“ مي گويد: با اطاعت خدا و عملي كه مورد خوشنودي وي باشد ، به پروردگار نزديك شود.

2- توسل به دعاي بندگان شايسته ، چنان كه قرآن كريم، از زبان برادران يوسف چنين حكايت مي كند: قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئينَ قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (98)و (97)سوره يوسف

گفتند: «اى پدر، براى گناهان ما آمرزش خواه كه ما خطاكار بوديم.» گفت: «به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى‏خواهم، كه او همانا آمرزنده مهربان است.»

از آية ياد شده به روشني معلوم مي گردد كه فرزندان يعقوب به دعا و استغفار پدر خويش متوسل گرديدند و آن را وسيله بخشودگي خود دانستند و حضرت يعقوب پيامبر نيز، نه تنها به توسل آنان اعتراض نكرد ، كه به آنها وعده دعا و استغفار هم داد.

بقيع گوشه اي از خاك خوشبوي بهشت است كه از آن جدا افتاده است . بقيع، منطقه اي از عرش خداست كه بر فرش، فرود آمده است. بقيع، پاره اي از دل خونين رسول است كه چهار خورشيد فروزان را در سينه خود جا داده است. بقيع،  ساحل هزاران سال، اشك و نسيم آه است كه از جگر تفتيده شيعه بر مي خيزد. اي بقيع! اي نگار خانه هزاره غربت! اي تماشاخانه قرن ها مظلوميت! چگونه دلهاي سياهشان پذيرفت كه گام هاي لرزان خود را بر چهره تابناك و مطهر تو گذارند و تو را ويران سازند. آن چهره معصوم و پاك كه حاجتخانه همه جانهاي سوخته است. چگونه توانستند آن گنبد و گلدسته هاي آسماني را به زير آورند كه هزاران چشم بر آن دخيل نياز بسته بود؟ با زخمي به كهنگي تاريخ ، بر سينه و قلبي شرحه شرحه از مظلوميت شما خاندان وحي، سالروز تخريب خاك بهشت و نيستان غربت را به سوگ نشسته ايم . اين غم جانسوز بر عاشقان زيارتت تسليت.

اين ماه نخستين ماه از ماههاي حج است؛ زيرا ” عمرة حج تمتع” را مي توان در سه ماه شوال، ذي القعده و ذي الحجه انجام داد و قبل از آن جايز نيست ( هر چند عمرة مفرده را مي توان در تمام سال انجام داد ) و اين خود دليل بر اهميت و فضيلت اين ماه است.

ماهي است كه خداوند بندگان خويش را به سوي خانة خود دعوت كرده است و آنان نيز با گوش جان نداي او را شنيده و به سوي او از نقاط دور و نزديك به حركت در مي آيند ( اين سه ماه را “اشهر الحج“ مي نامند ولي ماه شوال جزء ماههاي حرام نيست).

تقويم اين ماه:

اول شوال:

روز اول اين ماه، روز عيد فطر است كه از اعياد بزرگ اسلامي است. عيد روزه داران واقعي است همانها كه اعمال آنان پديرفته شده و گناهانشان بخشوده گرديده؛ لذا بايد اين روز را عيد بگيرند.

هشتم شوال:

روز ويران كردن قبور ائمة بقيع توسط گروه متعصب و گمراه وهابي در سال 1344 هجري قمري است . وهابيون كه گروه اندك، متعصب و نادان در ميان مسلمانان به شمار مي روند داراي عقايد افراطي عجيبي هستند وبا همة مذاهب اسلامي در اموري به مخالفت برخاسته اند كه از جملة آنها توسل به اولياء الله، ساختن ضريح و گنبد براي آنان و مسأله شفاعت است. از همين رو، بناي قبور امامان بقيع و حمزة سيد الشهداء و ديگر بزرگان اسلام و قبور صحابه و حتي قبر پدر بزرگوار پيامبر(ص) را در مدينه و ديگر شهرها تخريب نمودند و در پي تخريب ضريح و گنبد رسول گرامي اسلام (ص) نيز بودند كه بر اثر واكنش هاي شديد جهان اسلام ، از آن دست كشيدند. آنان به سبب همين عقايد جاهلانه و خشك، با تأسف بسيار آثار تاريخي اسلامي فراواني را در حرمين شريفين تخريب كردند؛ آثار ارزشمندي كه مي توانست سبب پيوند نسل حاضر با تاريخ گذشتة اسلام باشد. متأ سفانه همة آنها از دست رفت.

بيست و پنجم شوال:

روز رحلت امام صادق (ع) پيشواي بزرگ مذهب ما ( در سال 148 هجري ) است.