می خواستم از علی « علیه السلام » بنویسم ؛ این بار به جای کوفه و نجف به سراغ حجاز رفتم . سر زمینی که قدم به قدمش بوی پیامبر « صلی الله علیه و آله » را می دهد . از مکه و طائف و حنین گرفته تا مدینه که مزین به نام رسول خدا « صلی الله علیه و آله» است . خواستم جایی را بیابم که بوی  مولایمان را بدهد . گشتم بی نتیجه بود . هر جا که می رفتم جای پای علی بود ، رنگ و بوی  مولایمان را داشت  و من متحیرم که اینجا مدینه نبی است یا مدینه علی !

ادامه »

مسأله پاکیزه بودن اخلاقی وپاکیزه بودن عملی،که درسایه تدین به دست می آید؛این هم خودش عالمی است.

لذت هایی درزندگی انسان وجودداردکه قابل توصیف نیست وبا هیچ ابزارمادی هم به دست نمی آید.

لذت انس با خدا،لذت ذکر، لذت لحظه ای که شما احساس می کنیددرحال نماز یا درحال دعای کمیل دارید با مرکز زیبائیها ونیکی ها و آفریننده همه این ها درخلوت حرف می زنید. توی جمع هستید،اما با او احساس خلوت می کنید-لذت بسیاربالایی است؛دیریاب وکمیاب است؛اما لذت بسیار عجیبی است. قاعدتا شماها هم این راتجربه کرده اید.گاه گاهی همه انسانها این حالت راتجربه می کنند؛ برای آن ها مواردی پیش می آید و لحظه ای، دقیقه ای و یا ساعتی این لذت را احساس می کنند.

مشکل ما این است که به خاطر آلودگی ها و گرفتاری های دوروبرمان نمی توانیم آن لحظه را ادامه دهیم؛اما در آن لحظه اگر زیباترین چیزها را هم برشماعرضه کنند،میل ورغبتی ندارید؛دل تان می خواهد در همان خلوت انس با خدا و تبادل زمزمه محبت آمیز با پروردگاروقت خود را بگذرانید.

اگر از اعمال ام داوود جا مانده ای یا آویختگان در خت طوبی را درک نکرده ای و یا شب های بزرگ قدر را قدر ندانستی ، گوش جان به « انی ارغب الیک » حسین « علیه السلام » بسپار ؛ گوش دل به نوای کسی بده که ظهر روز نهم از خیمه بیرون آمد و دلش را در جوشش ناب عرفه وضو داد ودر صحرای عرفات رها کرد ؛ دلت را به جانب چپ کوه جبل الرحمة ببر ، درست روبه روی کعبه بایست و همچون حسین « علیه السلام » دست هایت را بلند کن و چشم در چشم ملائک انداز و با دعای عرفانی عرفه ، عارف این روز شو .
باید از رستن از آلایش های پوچ دنیایی ، آستین بالا بزنی و اشک هایت را برای مناجات خواندن به برکه چشم هایت دعوت کنی و روحت را با گریه خدایی ، حجامت .

ادامه »