آمادگي رواني كودكان درباره حضور در مساجد و مكان هاي مقدس ، متفاوت است، به گونه اي كه خردسالان تا 10 سالگي، نسبت به كودكان سنين بالاتر از چنين مكانهايي لذت كمتري مي برند و اين عدم علاقه در سن 8 سالگي به اوج خود مي رسد. در حالي كه كودكان سنين 10 تا 13 سالگي، احساس مي كنند كه مساجد باعث مي شوند شخصيت اخلاقي و معنوي بهتري پيدا كنند رفتن به مساجد لذت بخش مي شود. لذت هاي عقلاني از داستان ها و مراسم ديني فزوني مي يابد همچنين ديدار دوستان و روابط دوستانه با بزرگترها آنان را متوجه لذت اجتماعي مي كند از نظر فرزندان 13 ساله و بالاتر، عامل اعتقاد و ايمان است كه بزرگسالان را به اين مراكز مي كشاند و به اين محيط ها بيشتر به عنوان محل اجتماع مؤمنان و معتقدان به دين نگريسته ميشود . تا به يك ساختمان يا يك مؤسسه ، به اعتقاد اين گروه سني مشاركت در مراسم عبادي محيط هاي مقدسي چون مساجد حسينيه ها، تكايا و زيارتگاه ها ، ماية تقويت ايمان و نزديكتر شدن آنان به حالت معنوي و ارزش هاي اخلاقي مي گردد.