ارجمندي هدفمندي

هدفمندي در زندگي از ارجمندترين جلوه هاي حيات بالنده است و بي هدفي و“ باري به هر جهت“ زيستن از نمادهاي زندگي ناموفق است. آدميان در حيات اين جهاني شان، فرصتي محدود دارند. اين فرصت محدود براي انجام كارهايي معين به ايشان داده شده است. اين“ محدود “را بايد براي سامان بخشي آن “معين” ، درست مديريت كرد و با توزيع لحظه هاي محدود بر كارهاي معين، آنها را به سامان رساند. اگر آن مديريت درست نباشد، اين سامان رساني نيز نخواهد بود.

علاوه بر نقش هدفمندي در سامان بخشي امور زندگي، كارايي آن در سامان بخشي نظام فكري آدمي نيز مهم است. آدميان با هدف، داراي نظامي استوار در ناحيه    انديشه اند. نظام فكري و رواني هدفمندان، نظامي بسامان است. انسان هاي رشيد، براي لحظه لحظه زندگي شان هدف دارند؛ اهدافي فرخنده، سازنده، بالنده، شكوفا كننده، پيش برنده و اميد آفريينده.

مطرب عشق عجب ساز و نوايي دارد      نقش هر نغمه كه زد، راه به جايي دارد(حافظ)

ايشان همواره آفاق دوركرانه حيات را از جايي بلند مي نگرند؛ نگريستني عاقلانه همه سويه، عاقبت انديشانه ، خردمندانه و اميدمندانه . ايشان در هدف گيري هاشان خوش بين اند، اما واقع نگر و حقيقت بين.

قطره اي كز جويباري مي رود         در پي انجام كاري مي رود (پروين اعتصامي)

در برابر اين خجسته آدميان هدفمند، بي هدفاني هستند پريشان فكر و آشفته روان كه قلم نگارش سرنوشت خويش را شكسته اند و دور افكنده اند و مديريت حيات خويشتن را رهانيده اند ، فرصت هاي محدود زندگاني اين جهاني را و نيز امور معيني را كه بايد در اين فرصت ها سامان بخشيد از ياد برده اند، يا به ياد دارند اما به عمد آن را از پيش ديدگان عقل عاقبت انديش دور كرده اند و بي خيال و يا نااميدانه ، خويشتن را بر كنار جويبار شتابان حيات افكنده اند و گذر عمر خود را مي نگرند و باري به هر جهت ، روزگار مي گذرانند. بدا به حال اينان! خدايا! زودا بيدارشان كن كه تا هميشه خفته نمانند.

خانواده هدفمند

خانواده -  كه نهادي بنيادين از نهادهاي زندگاني انساني است- زماني پويا و بالنده است كه هدفمند باشد؛ هم در گستره مجموعه اركان و اعضاي خانواده (پدر و مادر، فرزندان) و هم در قلمرو حيات و روابط همسران به ويژه زوج هاي جوان كه تازه زندگي مشترك را آغاز كرده اند و براي حيات شان طرحي نو درانداخته اند. بايسته است كه همسران از همان آغاز زندگي زن و شوهري، براي زندگاني شان هدف گذاري كنند و با هم انديشي و همدلي ، هدف هاشان را پي گيرند و با تدبير و همكاري، بر اندام اهدافشان جامه واقعيت بپوشانند. دوران نامزدي و عقد بستگي – كه دوره آغازين حيات مشترك است – زماني نيكو براي آغاز اين كار است.حلاوت و لطافت اين دوران در بالندگي انديشه ها و ظرافت تدبيرها اثر مي گذارد و زوج هاي جوان را در پي افكندن طرح هاي لطيف و زيبا ياري مي نمايد. سپس در دوره هاي بعدي زندگي ، اين شيوه را استمرار بخشند و آن را اصلاح و كامل كنند، نقص هايش را بزدايند و بر حسن هايش بيفزايند.

صفحات: 1· 2