یکی از یاران امام صادق ( علیه السلام ) می گوید : وارد شدم بر جعفر بن محمد در حالیکه فرزند خود موسی را به این پند ها اندرز می داد :
پسرم ، پند مرا بپذیر و سخنم را به خاطر بسپار ، همانا اگر آن را به خاطر بسپاری در زندگی خوشبخت و پس از مرگ نیز خوشنام و موفق خواهی بود .
پسرم ، هر کس یه آنچه خدا روزی او کرده قانع باشد بی نیاز خواهد بود ، و هر کس چشم به مال دیگری داشته باشد نیازمند خواهد مرد ، و هر کس به آنچه خدا برای او خواسته راضی نشود خدا را در حکمش متهم کرده ، و کسی که گناه خود را کوچک بداند ، گناه دیگران را بزرگ می داند ،و کسی که گناه دیگران را کوچک بشمرد گناه خود را بزرگ می شمرد .

پسرم ، کسی که پرده دری کند ،پرده اش دریده می شود ،و کسیکه شمشیر ستم بکشد با همان کشته خواهد شد ، و کسی که بر دیگری چاه بکند در آن  سقوط خواهد کرد و کسی که در مجلس سفیهان و نادانان بنشیند کوچک و پست می شود ، و کسی که با دانایان بنشیند بزرگ می شود ،و کسی که در جای بد برود متهم می شود .
پسرم حق را بگو چه به سودت باشد یا ضررت ، و از سخن چینی بپرهیز، زیرا ایجاد در دل مردم می کند .
 پسرم اگر طالب فضل و جودی ، آن را در جایگاه حقیقی خودش جستجو کن ، زیرا جود و سخا جایگاهی دارد و برای هر جایگاه ریشه هایی است ، و برای ریشه ها شاخه هایی است ، و برای شاخه ها میوه هایی است . و هیچ گاه میوه خوب نمی شود مگر به واسطه شاخه ، و شاخه سبز و خرم نمی شود مگر به واسطه ریشه ، و ریشه قوی و نیرومند نمی شود مگر در زمین و جایگاه پاکیزه .
پسرم ، اگر خواستی به دیدن کسی بروی به دیدن نیکان و مردم خیر برو و به دیدن مردم فاسق و فاجر مرو ، زیرا آنان به منزله صخره ها و و سنگ هایی هستند که آبی از آنه ترشح نمی کند ، و درختانی هستند که برگ سبزی در آنها نمی روید و زمین هایی هستند که گیاهی در آنها سبز نمی شود .
 پسرم از داخل شدن در اموری که مربوط به تو نیست دوری کن که توهین خواهی شد . و کسی که از تو تقاضایی دارد ، پاسخ مثبت بده  و با کسی که با تو سخن نمی گوید تو ابتداء به سخن کن . 
                                                                                                                      

                                                                                                                            بحا رالانوار / ج 75 / ص 201