بو حامد دوستان با رفیقی می رفت در راهی ، آن رفیق گفت : مرا اینجا دوستی است ، تو باش تا من در آیم و صلة الرحم به جا آورم .

بو حامد بنشست و آن مرد در شد و آن شب بیرون نیامد در حالی که آن شب برف عظیمی می آمد . روز دیگر آن مرد بیرون آمد ، بو حامد را دید در میان آن برف می جنبید و برف از او می ریخت . آن مرد گفت : تو هنوز اینجایی ؟

گفت : نگفته بودی که اینجا باش ؟ دوستان با وفا به سر برند . 

ادامه »

دوباره آمده ایم تا رایحه روح بخش عشق در خانه و کاشانه مان بپیچد آمده ایم که بشنویم زمزمه چکاوکان ادب را . و سامان دهیم نگاهمان را در شب آرام آئینه . و چشم بگشاییم بر دشت سر شار از بخار آبی گل های نیلوفر و شاهد جوی حقیقت باشیم که با خود شاخه گلی می برد و ببینیم ماه را که دست نوازش بر سرش می کشاند . می خواهیم با حوریان چشمه همراه شویم و با سر پنجه های خود ، دود خواب را از بلور دیده بزدائیم و عامل به ذکری باشیم که بیان کردن آن تار و پود خاک را می لرزاند . ذکری که همچو موجی دریای آرام را به تلاطم می اندازد . ذکر بیدار بودن و نخفتن .

ادامه »

می شود به سلامت عبور کرد ؛ می شود در این دریای پر هیاهوی پر از راه و بیراهه با آن همه ندانستن ها و نشناختن های من وتو ، با همه اتفاق که چاره اش را نمی دانیم ؛ با آن همه سوال که از پاسخش بی خبریم ؛ با آن همه راز و رمزی که در گوشه و کنار پنهان است ، راه به سلامت برد و به مقصد کمال رسید .

می شود از آسیب ها ، آزار ها و اتلاف ها در امان ماند و راه را پیمود ، به درستی ….

ادامه »