تنگ غروبا که دلم بوی ترنم می گیره
                                                                                    دلم برای کفترات ، یه خورده گندم می گیره                     
                    می یام تو صحن حرمت یه گوشه پیدا می کنم
                                                                                 دو زانو پیشت می شینم ، عقده هام و وا می کنم
                       هر چی گریه می کنم کنار تو ، بس نمی شه
                                                                                     کنار حوض آبی ات ، بند دلم پاره می شه

                          ناله می جوشه از تنم ، مثل یه فواره می شه
                                                                                وا نمی شه از حرم آیینه ات ،نگاهم
                              می گه تپش های دلم ، حضرت رضا سلام
                                                                               پاییز به خونم نمی یاد من همیشه بهاری ام
                                 وقتی توباغ حرمت ، خادم افتخاری ام
                                                                                 بال فرشته ها می شه ، فرش پای مسافرات
                                گل های قالی وا می شه ، ز اشک چشم زائرات
                                                                                     هزار تا عقده وا می شه ، از دل دلبسته تو
                                 هزار تا گل دسته می شه ، تو نقش گل دسته تو
                                                                                  می خوام برای کفترات ، دونه بپاشم تو حرم
                                       عین زیارت نامه ها وقف توباشم توحرم
                                                                                         می خوام دلم تو حرمت ، همیشه آفتابی بشه
                                         برای حوض صحن تو ، یه کاشی آبی بشه
                                                                                                  می گن مدینه پنهونه ، از همه قبر مادرت
                                       تو حرمت زار می زنم ، برای صبر مادرت
ا                                                                                                ز هزارون کرم ببخش ،به قلب من یه نیمه ای