این روز ها اگر تصادفا یا به قصد خرید وارد یک مرکز عرصه سی دی شده باشید ، محال است در همان نگاه اول چشمتان به سی دی های کارتونی که معمولاً از شرکت معروف « والت دیزی » هستند ، نخورده باشد .
سی دی هایی که فرزندان ما با مشاهده تصاویر روی  جلد شان به حدی شیفته خرید و تماشای این کار تون های به ظاهر جذاب می شوند که اصرار و پا فشاری آنها چاره ای جز تسلیم برایمان باقی نمی گذارد و بالاخره با خرید یکی از آنها راه خا نه را در پیش می گیریم .
به محض ورود ، کوچولوی عجول و بی تاب ما پس از گذاشتن محصول خریداری شده در دستگاه ، خود را برای دیدن فیلم کار تونی مورد علاقه اش آماده می کند و ما با خیال راحت مشغول انجام امور روزانه می شویم . زمان زیادی می گذرد و این سکوت حاکم بر فضای خانه باعث می شود تا به بهانه بردن تغذیه  و تنقلات سری به او بزنیم . کودک ، به حدی محو تماشای فیلم است که متوجه ورود ما نمی شود . خوراکی را کنارش می گذاریم و در حالی که قصد خروج از اتاقش را داریم ، ناخواسته نگاهمان به صفحه تلویزیون می افتد . باور مان نمی شود چه چیزی می بینیم  ، کسی که در نقش اول قرار دارد با پوششی نیمه عریان با ادای حرکاتی که به رقص می ماند در حال خواندن قطعه ای می باشد که بی شک متعلق به ترانه ای است از خوانندگان خارجی .

برای یک لحظه از اهمالی که در حق فرزندمان داشته ایم ، احساس گناه می کنیم . اما آنچه پیش روی ماست تنها یک فیلم کارتونی نیست بلکه اعجازی است که با پشتوانه مالی استعمار گران و دستان توانمند سازندگان این محصولات ، خلق شده و باز شرکت والت دیزی برای پیشبرد اهداف خود ، سنگ تمام گذاشته است . که کیفیت و کمیت این فیلم های کارتونی مد نظر ما نیست . نکته حائز اهمیت ، وجود این سی دی ها در بازار مصرف ما می باشد که هیچ تناسبی با فرهنگ ما ندارد و روز به روز با استقبال بیشتری روبه رو می شوند . در ابتدا تصور اینکه والدین چنین کودکانی سهل انگارند ، برایمان قابل قبول نیست به همین دلیل سراغ برخی از آنان رفتیم و نظر اتشان را جویا شدیم .
یکی از شهر وندان که مشغول انتخاب یک فیلم کار تونی بود . وی با بیان اینکه امروز با آمدن فیلم های اکشن یا به اصطلاح خودمان « بزن ، بزن » و برخی فیلم های مستهجن ، انتخاب یک فیلم یا کارتون مناسب برای کودکان و نوجوانان مشکل شده است . می گوید :  « فراوانی این محصولات که عموما به دلایلی نا کار آمد هستند ، باعث شده تا زمانی که قصد خرید یا اجاره این محصو لات را برای فرزندم دارم ، به تنهایی به این مراکز مراجعه کنم و با دقت و وسواس بیشتر محصولی را برای او بخرم که متناسب با سنش باشد . »
آنها یاد آور می شوند : « اگر ما هم این فیلم ها و یا کارتون ها را که معمولا طرفداران بی شماری دارد ، عرضه نکنیم ، مراکز دیگر به این امر اقدام می کنند چون برخورد ریشه ای با این موارد صورت نمی گیرد و اگر هم نظارتی می شود  ، مقطعی و زود گذر می باشد .»
فروشندگان معتقدند که خانواده ها با اختیار تام این محصولات را خریداری می کنند و در اکثر اوقات ، فرصتی هم به آنها داده می شود تا گوشه هایی از این فیلم ها یا کارتون ها را ببینند سپس در نهایت خودشان تصمیم گیرنده هستند ، نه ما . و ما در این بین برای یافتن مقصر اصلی این اهمال ، به سراغ برخی مسؤو لان ذی ربط می رویم .
یکی از این مسؤو لان می گوید : « ما ضوابط استفاده از این گونه محصولات را به صورت کتبی به مراکز عرضه و فروش محصولات فرهنگی اعلام کرده و در قالب بخشنامه ، آنها را موظف ساخته ایم اگر احساس کردند فیلمی یا کارتونی جنبه ابتذال دارد ، از عرضه آن خود داری کنند و در غیر این صورت از طرف مراجع قضایی و مسؤولان مربوط با آنها برخورد می شود و این بر خورد حتی تعطیلی این مراکز را هم در بر می گیرد . »
باز ما ماندیم که هیچ کس آن را به گردن نگرفت و شاید به روال همیشگی ، زمانی چشم مسؤولان و حتی والدین باز شود که دیگر فرصتی برای جبران باقی نمانده باشد ؛ اما آنچه مهم است تزریق سمی  که به تدریج و کاملا محسوس در قالب افیونی جذاب به خورد کودکان داده می شود . سمی که شاید کشنده به نظر نرسد اما همچون دیگر رهاورد های غرب ، پایانی جز جنون نخواهد داشت و خانواده ها در آخر این قصه تلخ با نا باوری و تاسف خواهند گفت : « چگونه فرزند ما در چنین منجلابی گرفتار شد ؟ ! ما که در تربیت فرزندمان سنگ تمام گذاشتیم پس چرا چنین اتفاقی افتاد ؟ ! »