ماه « ذی الحجه » ، آخرین ماه « سال هجری قمری » است و ماهی است بسیار پر برکت ، بزرگان دین هنگامی که این ماه وارد می شد ، اهمیت ویژه ای به عبادت در این ماه می دادند . مخصوصا در دهه اول این ماه .

در بعضی از روایات آمده است ، شب های ده گانه ای که قر آن در سوره « والفجر و لیال عشر » به آن سوگند یاد کرده است ، شب های دهه اول این ماه شریف است ، ( تفسیر قمی ، ج2،ص419) و این سوگند به خاطر عظمت آن است .

خداوند در سوره حج ( آیه 28) ضمن بیان فریضه بزرگ حج سخن از « ایام معلومات » گفته است که مومنان باید در آن به یاد خدا باشند . یکی از تفسیر های معروف « ایام معلومات » که در روایات نیز آمده است ، ده روز اول ماه ذی الحجه است ، ( مصباح المتهجد ، ص671 ) بنابراین هم شب های آن عزیز است و هم روز های آن .

در حدیثی از رسول خدا « صلی الله علیه و آله » می خوانیم که عبادت و کار نیک در هیچ ایامی به اندازه این ایام فضیلت ندارد .

افزون بر اینها ، هم صدا شدن با زوار خانه خدا در این ماه و یاد و خاطره مراسم با شکوه حج و معنویت و و برکات آن ، حال و هوای دیگری به انسان می دهد ؛ مخصوصا برای کسانی که در سلک زوار سعادتمند خانه خدا قرار گرفته اند ، یابایادوخاطره آنها همراهند.

وجوددوعیدمهم اسلامی عیدقربان وعیدغدیر وروزعرفه وخاطره دعای عجیب وبسیار گرانبهای امام حسین (ع)درعرفات ،شکوه وعظمت خاصی به این ماه بخشیده وسزاوار است همه مومنان مخصوصا جوانان پاکدل ازفضای آکنده ازمعنویت این ماه غافل نشوندودرخودسازی وتهذیب نفس بکوشند که به پیشرفت های مهمی نائل می شوند.